ดิน เป็นพื้นเป็นแผ่นอัดแน่น หนัก เป็นพื้นที่ให้ลงหลักปักขา
น้ำ ช่วยล้างหูล้างตาให้เห็นโลกสว่างกระจ่างตา
ลม ช่วยพัดเบาๆ ให้ต้นข้าวเต้นระบำ บางอารมณ์อยากกระทบกระแทก ก็ให้ประสบการณ์ต้นไม้ไร้ราก ลำต้นฉีกขาดล้มระเนระนาดได้
ไฟ ให้พลังงาน ขับเคลื่อนกายใจให้เคลื่อนไหวออกแรง
ดิน น้ำ ลม ไฟ เป็นธาตุอิสระ หลอมรวมเป็นหนึ่งรูปกาย
ดิน น้ำ ลม ไฟ ในรูปกายเป็นธาตุธรรมชาติ หลอมรวมเป็นหนึ่งวิญญาณ มีเลือดเนื้อและลมฆาน โลดแล่นรับรู้ร้อนหนาวในวงจรหวานขม
เมื่อวันเวลาความเสื่อมมาถึง เมื่อใจไม่สมมุติต่อว่ามีรูปกายถาวร
ดิน น้ำ ลม ไฟ ที่เกาะเกี่ยวกันอยู่จะสลายตัวเป็นธาตุอิสระดังเดิม แล้วยังจะเหนี่ยวจะรั้งอะไรอยู่ไหม.
เรื่องและภาพ สุมาลี เอกชนนิยม
เกี่ยวกับผู้เขียน : สุมาลี เอกชนนิยม จิตรกรชาวร้อยเอ็ด (เติบโตที่อุบลราชธานี) จบช่างศิลปแล้วไปต่อจุฬาฯ ก่อนบินลัดฟ้าสู่มหาวิทยาลัย Sorbonne กรุงปารีส แสดงเดี่ยวครั้งแรกในปี 1996 และทำงานสืบเนื่องเสมอมา มีโชว์ทั้งในและต่างประเทศ เคยเป็นอาจารย์สอนศิลปะที่สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์อยู่ 19 ปี ปัจจุบันเป็นศิลปินอิสระ ใช้เวลาหลักๆ อยู่กับการเขียนรูป เธอเคยพูดกับมิตรสหายว่า ‘การเขียนรูปคือรางวัลสูงสุดที่มอบให้ตัวเอง’