บางทีอาจถูกต้องแล้ว
ที่ฉากจบของเรื่องราวทั้งหมด
งดงามเหมือนเรื่องแต่
บางทีอาจสิ้นสงสัย
ว่าชีวิตคืออะไร
ในเมื่อเราใช้มันจนคุ้มค่า
ไม่มีคำถามอีกแล้วเพื่อนเอย
การเดินทางจะพาเราไปที่ไหน
เส้นขอบฟ้าหรือโค้งเขา
ในเมื่อภาพทรงจำนั้นกระจั
บนสปีดโบ๊ทสู่เกาะพงัน
หลังรถโดยสารท้องถิ่นสายเวียงจั
บนยอดดอยขุนตาน
ในม็อบต้านเผด็จการ
ในสำนักพิมพ์ที่รกไปด้วยหนังสือ
ฯลฯ
ทุกอย่างจบลงแบบเรื่องสั้
เรื่องราวมันพอเหมาะ กระชับ เข้มข้น
แต่เต็มไปด้วยรายละเอียด
จากวัยเยาว์ที่เต็มไปด้วยคำถาม
วัยหนุ่มที่คุกรุ่นและออกเดิ
จนสุกงอมในวันที่ลุกขึ้นพลิกผื
จบลงแบบสวยงามที่สุดแล้วเพื่อน
ทิ้งท้ายให้คนฉุกคิดหลังบทสุดท้
ตามมาตรฐานของเรื่องเล่าชั้นดี
ไม่มีดีกว่านี้แล้วเพื่อน
งานชิ้นสุดท้ายของนักเขียนหนุ่ม
เผาไหม้ตัวเองเป็นควันล่องลอย
ป่นเถ้ากระดูกโปรยปราย
เป็นของขวัญชิ้นสุดท้ายแก่คนอ่
ปลุกให้คนตื่นก่อนการหลับชั่วนิ
ไม่มีงดงามกว่านี้แล้วเพื่อน..
บทกวีโดย : รชา พรมภวังค์
ภาพถ่าย : วรพจน์ พันธุ์พงศ์
