ที่เราเรียกว่านักเขียนได้เต็มปาก
ไม่ต้องอาย ไม่กระดาก ไม่ต้องหลบ
ทั้งฝีมือและความกล้า ต้องมาครบ
สหายร้อย ผู้เจนจบ ทุกเวที
ทั้งในเมือง ในป่า ไม่เคยหวั่น
ไม่เคยทิ้งความฝันหันหน้าหนี
จากลานโพธิ์สู่ภูพาน นานหลายปี
เคียงข้างผู้ ถูกกดขี่ และทุกข์ทน
ชื่อวัฒน์ เป็นนักเขียนของนักเขียน
พิสูจน์แล้วเหมือนเปลวเทียนกลางสายฝน
เป็นนักเขียนที่แท้ ก็คือคน
ไม่แปรเปลี่ยนแปลงตนเป็นเทวดา
ไม่ต้องเปลี่ยนจากคนเป็นเทวดา
บทกวีโดย รชา พรมภวังค์
ภาพเขียน : สุมาลี เอกชนนิยม
