ตำรวจควบคุมฝูงชน
ปลอม!
กระสุนยางและแก๊สน้ำตา
ปลอม!
ต่อให้ทหารและสไนเปอร์
ยกพลมาทั้งกองทัพ
ตั้งบังเกอร์บนถนนและซุ่มบนตึกสูง
นั่นก็ล้วนปลอมทั้งสิ้น
ศีลธรรมและความดีงามปลอม
กฎหมายและความมั่นคงปลอม
คำสั่งและอำนาจบัลลังก์ปลอม
สงครามและการอุ้มสังหารปลอม
การเมืองและข้อเรียกร้องปลอม
เสรีภาพและการปลดแอกปลอม
การปฏิรูปและประชาธิปไตยปลอม
ความกล้าหาญและการพังเพดานปลอม
และอย่าได้ไว้ใจความบริสุทธิ์จอมปลอมอันปนเปื้อนใดๆ เชียว
แม้จะแปลงกายมาในรูปความใฝ่ฝัน มันก็ไม่ใช่
หรือความยุติธรรมเท่าเทียม ยิ่งเก๊เข้าไปใหญ่!
อย่าถูกมันล่อลวงให้เลือกฝ่ายเลือกข้าง
มันจะต้องหวนกลับมาอีกแน่ๆ
จดจำและฟังให้ดี
คอยเงี่ยหูไว้ก็แล้วกัน
มันอาจเฝ้ารอเวลาอยู่แถวนี้แล้วก็ได้
เหอะ! ปลอมยิ่งกว่า-
ความรักเท่าเทียมแด่ทุกคนปลอม
ความอดอยากจากใต้ถุนสังคมปลอม!
ความไม่มีอะไรจะสูญเสียปลอม!
ความสิ้นหวังและการต่อต้านปลอม!
ดูให้ดี! ยางรถเก่าๆ
ควรจะได้เป็นชิงช้าอนาถาสำหรับเด็กยากจน
ดูให้ดี! อย่าให้มันหลอกตา
แท้แล้วคือพื้นหญ้าเขียวๆ
กองไฟถูกจุดซ้ำแล้วซ้ำเล่าบนสนามเด็กเล่น!
สิบกว่าปีที่แล้วมีคนตาย
บัดนี้มีคนบาดเจ็บล้มลง
อา มันจริง!
หยดน้ำตามีสีแดง
หยาดเลือดนั้นไร้สี
ทว่าจงมองให้ทะลุความรุนแรงไหนจริงไหนปลอม
มอเตอร์ไซค์ล้มคว่ำไปอีกหนึ่ง
ร่วงลงไปกองอีกหนึ่ง
อา มันจริงจริงจริงเสียด้วย!
มีแต่แสงไฟจากพลุและเสียงปังที่ดังจากประทัดทั้งนั้น!!
ดินแดง, กันยายน 2564
บทกวีโดย อโลชา เวียงพงศ์
