เราจะยังไปต่อหรือ, เพื่อน
อย่าแชเชือนหลบลี้หลีกคำถาม
ตอบเถิดเพื่อนจะไม่กล่าวคำประฌาม
คิดให้ถ้วนอย่าวู่วามให้จริงจัง
เราถอยกลับไปกันไหม, เพื่อน
อนาคตอันพร่าเลือนที่เคยหวัง
ระหกเหินเดินกลับเข้าสู่รัง
เรื่องความฝันยั้งไว้เท่านี้พอ
เพื่อน, เรายังมีหนทางอยู่จริงหรือ
ความตายคือการตอบคำร้องขอ
จะดั้นด้นเดินต่อเพื่อเฝ้ารอ
กระสุนบ้าตัดลำคอเหมือนผ่านมา
เพื่อน, หากเราเลือกจะถอยกลับ
แล้วศพเพื่อน, ที่ล่วงลับ ไร้ราคา?
ประวัติศาสตร์ที่ผ่านมาจะสิ้นค่า
ให้ความเหนื่อยความล้ากระนั้น ฤ
ไม่ เพื่อนเอ๋ย, เพื่อนประสงค์คำว่าไม่
ไม่กลับไปงมโง่ไม่กล้าหือ
แม้นอับจนเรายังคงมีสองมือ
ที่ยุดยื้อดึงแผ่นฟ้าลงสู่ดิน
บทกวีโดย ผีเปี๋อย
