nanpoésie

บทกวีใช้ไม่ได้

เหลือเวลามากน้อยแค่ไหน

ฉันกำลังเดินทางไปหา

เนิ่นช้ากว่าจะถึง

ฉันรู้ คุณกำลังรออยู่

 

เราต้องการจำนวนบรรทัดเท่าไหร่

สร้างเก้าอี้ไม้ในสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง

ม้านั่งสองตัวหันหน้าหาทะเลสาบ

คุณกับฉัน

เคาะเว้นวรรคกี่ตัวอักษร

เพื่อแทนช่องว่างเราสองคน

มวลอากาศ

เสียงใบไม้ต้องลมพัด

แสงอาทิตย์เต้นรำบนผิวน้ำ

ความเงียบเท่ากับบทสนทนาชั้นดี

เนิ่นนานกี่นาที

เรายิ้มให้กัน

กว้างระหว่างบรรทัดเท่าใด

เพื่อบรรจุความนัย

สายใยผูกพันชีวิตแสนสั้น

ไม่มีใครนับก้าว

ลมหายใจเข้าคุณคือลมหายใจออกฉัน

ดวงตาสะท้อนภาพกันและกัน

ปราศจากคำฟุ่มเฟือย

เมื่อเอ่ยอยู่ภายในใจ

คิดถึงเสมอ


ไม่มากไปกว่านั้น

หรือน้อยกว่านี้

บทกวีใช้การไม่ได้.

 

 


เรื่องโดย สิรินทร์

You may also like...