อาบน้ำร้อนมาก่อน

คุณเติบโตมาก่อน
โตขึ้นมาในยุคสักยุคที่ฉันไม่มีวันรู้และเข้าใจ

สามสิบปีที่แล้ว, สี่สิบปีที่แล้ว, หรือจะมากกว่านั้น ?
หกสิบปีเหรอ ?
ไม่, ฉันไม่มีวันรู้

คุณบอกว่าคุณทำสิ่งที่ถูก
เป็นผู้ใหญ่ที่ดีและรับฟังเหตุผล

แต่คุณบอกฉันว่าฉันเด็กเกินไป
ไม่ควรแสดงความคิดเห็นในเรื่องบางเรื่อง

ฉันถูกชักจูงได้ง่าย,
พูดอะไรก็เชื่อ,
โดนป้อนข้อมูลมาเพื่อเป็นหุ่นเชิดของพวกหวังผลประโยชน์

คุณควรจะขอโทษฉันนะที่คุณพูดแบบนั้น
ป่านนี้ความคิดของฉันคงเดือดดาล
ที่คุณบอกว่ามันไม่มีอยู่จริง

ฉันเซ่อซ่าเกินไป
เป็นพวกเลือดร้อน
ไม่มีความอดทน

คุณเข้าใจดี
คุณเคยเป็นวัยรุ่นมาก่อน

คุณควรขอโทษฉันอีกครั้งนะ
อย่าเอานิสัยแย่ๆ แบบที่คุณเคยเป็นมายัดเยียดใส่ฉันเลย

มันไม่ผิดที่คุณเกิดก่อน
และมันก็ไม่ผิดที่ฉันเกิดหลัง
เราต่างมีทัศนคติของเรา

แต่เมื่อไหร่ที่คุณคิดว่าสิ่งที่คุณคิดนั้นถูก
แค่เพียงเพราะว่าคุณเกิดก่อน
เมื่อนั้น, คุณควรพิจารณาตัวเอง

ถ้าเด็กอย่างเราไม่มีค่าพอให้รับฟังความเห็น
ผู้ใหญ่อย่างคุณก็เป็นแค่ก้อนเนื้อที่อยู่มาก่อนเท่านั้น

ได้โปรด, คิดถึงเด็กๆ ที่ต้องใช้ชีวิตที่นี่ต่อจากคุณด้วย
อย่าปล่อยให้เราจมอยู่ในนรก

เราอยากเติบโต
ไม่ใช่โดนจุดไฟเผา

เราอยากมีชีวิต
ไม่ใช่ตายทั้งเป็น

เรากำลังขอร้องคุณ
ได้โปรดสดับฟัง

ใช่, คุณอาบน้ำร้อนมาก่อน
แต่คุณต้องไม่ลืมด้วยว่า

ตอนนี้น้ำร้อนของคุณมันเย็นแล้ว.

บทกวีโดย กฤษณา หรนจันทร์