essay

ไม่ต้องห้ามความรู้สึก

เช้าวันนี้ผมฟังแผ่นเสียงอัลบั้ม Pyramid ของวงดนตรี The modern jazz quartet

จิบกาแฟแก้วที่สอง อยากจะสูบบุหรี่ แต่หักห้ามใจไม่สูบเพราะคอใช้งานหนักมาสองวันก่อนหน้า และต้องใช้งานต่อในคืนนี้

การเป็นนักดนตรี ผมมีคติส่วนตัวว่าถ้าจะเล่นต้องเล่นให้ดีที่สุด ทำให้ดีที่สุด ต้องขายวิญญาณให้กับมัน ทุกอย่างมีแค่ทำกับไม่ทำ ไม่มีลองทำ ต้องเล่นเต็มที่ทุกครั้ง

เพราะอยากได้ ‘โอกาส’ มาตลอดมิใช่หรือ ดังนั้นเมื่อได้มาแล้ว โอกาสที่จะเล่นดนตรีในแบบที่ตัวเองชอบ บนเวทีที่บรรยากาศดี อุปกรณ์ดี แม้จะไม่มีคนดูเลย (เคยเล่นมาแล้ว) ก็ต้องเล่นเต็มที่ ดังคำกล่าวที่ผมเคยได้ยินมาว่า นักดนตรีเล่นดนตรีเพื่อผู้ฟัง และผู้ฟังคนแรกคือนักดนตรี

เพลง Blues, Rock n Roll ที่วงผมเล่น เป็นดนตรีที่ต้องใช้อารมณ์ร่วมในการเล่นอย่างมาก ทุกครั้งที่เราได้เล่นออกไปมันเหมือนเป็นการพูดจากก้นบึ้งของจิตใจที่แหลกสลาย คับแค้น หม่นหมองและเกรี้ยวกราด มันพูดได้ดี สื่อสารได้ตรงกว่าปากของเราเสียอีก

ปัญหา อุปสรรค ข้อผิดพลาด ล้วนเกิดขึ้นได้ในการแสดง มันไม่ได้เกิดจากการไม่ตั้งใจของสมาชิกคนใดคนหนึ่ง ผมเชื่อว่า ‘เพื่อน’ ของผมตั้งใจ และทุ่มเทกับวงดนตรีวงนี้มากที่สุดแล้วจริงๆ

บางครั้งที่เผลอใช้อารมณ์ มีเรื่องกระทบกระทั่ง ก็ขอโทษ พูดคุย เพราะทุกคนรู้ดีว่าไม่มีใครคิดร้ายต่อกัน

ทุกคนล้วนไม่สมบูรณ์แบบ จะให้ถูกใจทุกเรื่องคงเป็นไปไม่ได้ แต่เราอยู่ร่วมกันได้ ถ้าพูดคุยอย่างตรงไปตรงมา

‘โกรธ’ ก็พูดว่าโกรธ ไม่พอใจก็พูดได้เลย ไม่จำเป็นต้องห้ามความรู้สึกตัวเอง พูดความในใจแล้วถ้ามันมีปัญหา ก็ช่วยกันหาทางออก

นี่คือสิ่งที่จะทำให้เราอยู่ด้วยกันได้นาน และข้ามผ่านในทุกปัญหา


ถึงเราจะเกลียดระบบการศึกษาที่เอารัดเอาเปรียบ แต่อย่างน้อยเราทุกคนก็ได้พบกันเจอกันในมหาวิทยาลัย ผมดีใจมากที่มีคนที่คิดเหมือนกัน มีอุดมการณ์ร่วมกันในการเล่นดนตรีเพื่อต่อสู้กับทุกๆ อย่างที่เราเกลียด

ทุกวันนี้ผมใช้ชีวิตแบบเรียนให้มันจบๆ ไป เพราะเสียดายค่าเทอม อย่างน้อยมหา’ลัยก็มีห้องซ้อมฟรี

ผมรอทั้งอาทิตย์เพื่อจะได้ไปเล่นดนตรีกับเพื่อนๆ เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดเท่าที่ผมหาได้ในชีวิตที่มันไม่น่าอภิรมย์ ลองมองสิ่งที่เกิดขึ้นในบ้านเมืองของเราสิ มีเรื่องไหนที่คุณเบิกบานใจกับมันได้บ้าง ในทุกปัจจัยที่แย่ ยังดีที่ผมได้เล่นดนตรีกับเพื่อน

“ใช่ มันเหนื่อยมาก แต่มันเป็นความเหนื่อยที่โคตรมีความสุข”

ปัจจุบันวง Gusta Ula’umda เล่นประจำที่ร้าน decommune ถนนพระสุเมรุ ทุกวันศุกร์ ขอบคุณเพื่อนผู้ฟังที่ยืนยันอยู่เคียงข้างเรา และทางร้านที่เปิดพื้นที่ให้เล่นจนเก็บเงินอัดเพลงได้ใกล้ครบแล้ว อัลบั้มของวงเราน่าจะเริ่มปล่อยในช่วงกลางถึงท้ายของปีนี้.

 

 

nandialogue

 

 

เรื่องโดย Passakorn


เกี่ยวกับผู้เขียน : ‘วินเนอร์’ พัสกร สหชัยรุ่งเรือง นักศึกษาปี 3 คณะดุริยางค์ศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร กำลังสนุกกับการเล่นดนตรีและเขียนเพลง (เดี่ยวและแบนด์) ทดลองฟังผลงานเขาได้ที่เพจ Passakorn

You may also like...