อั้ม–สมพงษ์ แจ้งเจนหัด เรียนจบ ปวส. ช่างยนต์ และอยากเรียนต่อวิศวะฯ แต่ไม่ได้เรียนเพราะพ่อเสียชีวิต เขาจึงต้องมาเป็นเสาหลักของครอบครัว รับช่วงกิจการเครื่องเล่นสวนสนุก จากที่เคยตามพ่อแม่ไปเที่ยวเล่นงานวัดงานบุญในตอนเด็ก เขาช่วยเหลืองานในครอบครัวตั้งแต่เรียนจบ ถามถึงความสมัครใจในตอนที่รับช่วงต่อจากพ่อที่เสียชีวิต เขาบอกว่าจริงๆ แล้วก็ไม่อยากทำ สนใจงานประจำในอู่ตามที่ได้เรียนมามากกว่า เพราะชอบทางด้านแต่งรถ แต่ก็ด้วยเหตุสุดวิสัยดังกล่าว
ปัจจุบันอั้มอายุ 27 ปี ประกอบอาชีพนี้มาแล้วสิบปี มีลูกชายหนึ่งคน ยังอยู่ในรถเข็นเด็ก ทุกๆ เดือนเขาพาครอบครัว แม่ ลูก และภรรยา ขับรถเดินสายพาเครื่องเล่นสวนสนุกไปตามงานวัดงานบุญเทศกาลต่างๆ ในภาคเหนือ จากแรกที่ไม่อยากทำ ตอนนี้ไม่อยากเลิกหรือคิดจะเปลี่ยนไปทำอาชีพอื่น
เริ่มต้นยังไงอาชีพนี้
ตั้งแต่รุ่นพ่อ พ่อเป็นคนกรุงเทพฯ แล้วมาเจอแม่แถวลำปาง แล้วเขามาอยู่ด้วย ญาติทางแม่ทำอยู่ก่อนตั้งแต่รุ่นตา อย่างชิงช้าอันนี้พ่อเป็นคนซื้อ ของตาก็มี แต่คือพี่สาวของแม่เขาเอาไป อันนั้นเป็นของตามาก่อน ส่วนของพ่อนี่เขาซื้อเอง มีคนขายอยู่ที่ลำพูน น่าจะมือสอง ก็เลยซื้อมาเป็นของตัวเอง
อายุเท่าไหร่แล้วชิงช้าสวรรค์ตัวนี้
ก็น่าจะมี 30 ปีอยู่ เกินอายุเรา เพราะพ่อทำมาก่อนหน้าแล้ว
มือหนึ่งยังมีขายอยู่ไหม
ถ้ามีก็คือสั่งทำใหม่ จะเป็นพวกกลุ่มทำขาย น่าจะอยู่แถวกรุงเทพฯ สมุทรปราการ
เวลาซื้อ ซื้อที่ไหน ?
มันจะมีเป็นกลุ่มขายของสวนสนุกโดยตรง เขาจะโพสต์ขาย ในกลุ่มส่วนมากจะเป็นมือสอง ถ้าสั่งใหม่จะมีเป็นเพจ เขาจะทำขายโดยตรง พวกของเล่นเหล็ก ชิงช้า ม้าหมุน รถไฟ ถ้าเป็นของเล่นนอกต้องสั่ง เขาจะติดต่อกับทางประเทศนอก นำเข้าใส่ตู้มา
ชุดนี้ราคาเท่าไหร่
ประมาณสองแสน แต่เขาไม่ค่อยทำกันแล้วรุ่นนี้ มันจะมีขนาด 14, 12, 10 ตอนนี้ส่วนมากจะมี 10 กับ 12 ยังมีคนทำขายอยู่ จะเป็นรุ่นใหม่ ทรงใหม่ เหล็กใหม่
ต้องบำรุงรักษายังไง มีอะไรบ้างที่ต้องดูต้องเช็ก ?
มีไฟ มีน็อต มีสลิง สลิงปีนึงเปลี่ยนที เส้นนึงอยู่ประมาณพันสี่ ต้องเปลี่ยนทุกปี ทำสี ดูว่าเหล็กตรงไหนชำรุด ส่วนมากจะสองปีทำที ซ่อมเองเชื่อมเอง นี่ก็เพิ่งจะตรงหลังคากระเช้าไป ก่อนหน้านี้ข้างบนเคยเป็นแผ่นเหล็ก มีปัญหาคือพอพ่นสีไปแล้วมันขึ้นเป็นจุดดำๆ เหมือนรา แล้วมันขัดไม่ออก ลูกค้าเขานั่งไปแล้วรู้สึกเหมือนมีอะไรไม่รู้อยู่บนหัว เราก็เปลี่ยนเป็นแผ่นสแตนเลส เพิ่งเปลี่ยนได้ไม่กี่เดือน เฉพาะค่าแผ่นสแตนเลสโดนไปสามหมื่น ค่าช่างที่เขาทำให้อีกสองหมื่นกว่า เพราะเราทำงานสแตนเลสไม่เป็น นี่ก็ยุแม่ว่าอยากได้ไฟวิ่งๆ อยากทำ ขอแม่อยู่ แม่ยังไม่ให้
รายจ่ายมีอะไรบ้าง การออกงานแต่ละครั้ง ?
รอบนี้ก็มี.. เติมน้ำมันมาจากเชียงใหม่ รถใหญ่โดนไปสองพัน ปิคอัพอีกคันละพัน ค่ากินค่าอยู่ ค่าใช้จ่ายเลยก็ค่าที่ค่าไฟติดหม้อมิเตอร์ จ่ายตามมิเตอร์ ค่าที่อีกก็ประมาณซักสองหมื่นสามหมื่น
มากันกี่คน รถกี่คัน
3-4 คัน คนอีก 8-9 คน อันนี้ยังดีนะ ของพี่เขย เฉพาะรถใหญ่ 5 คัน บางทีผมก็ไปช่วยเขาขับรถ เพราะคนขับรถเขาไม่มี ค่าใช้จ่ายจะเยอะกว่า เขาเป็นทีมชุดใหญ่ ของเรานี่ชุดเล็ก ของพี่เขยเพิ่งซื้อรถบั๊มใหญ่ เดี๋ยวนี้เขาไม่ค่อยมีคนทำ ในภาคเหนือไม่มีเลย พี่เขยเลยลอง ซื้อมาโดนไปหกแสน เขาบอกอยากลองทำ ล่าสุดไปลงที่ปัว ก็พอได้อยู่
ต้องไปกี่งานมันถึงจะคุ้มทุน
ก็ต้องลงไปเรื่อยๆ มันไม่ได้ภายในงานเดียวหรอก เก็บไปเรื่อยๆ อย่างพี่เขยเขาอยากมีหลายๆ อย่าง เมื่อก่อนก็ซื้อรถไต่ถังแถวภาคกลาง คนขับอยากมาอยู่ด้วย เขาตามมา พี่ผมก็เลยซื้อ แต่ไปไม่รอด ทำได้สามปีคนขับกลับกรุงเทพฯ ก็ต้องขาย มันเสี่ยงเหมือนกัน ถ้าซื้อมาแล้วเราทำไม่เป็น
ของเราเองมีอะไรบ้าง
ตอนนี้มีชิงช้าสวรรค์ มีสไลเดอร์ มีรถไฟ
เลือกยังไงว่าจะเอาอะไรมาลงแต่ละงาน ?
มาลงกับเขาแบบนี้ เขามี เราเลยไม่ได้เอามาด้วย ถ้าจัดงานเองอย่างพี่เขยก็คือเอาลงทุกอย่าง นี่เรามาลงกับเขา ก็เอาลงที่ไม่เหมือนเขา งานนี้เป็นงานใหญ่ส่วนมากก็เอาขนาดใหญ่มา มันรับจำนวนคนได้เยอะกว่า อันสิบสองกระเช้าส่วนมากจะไว้ไปงานเหมา มันสร้างไว เพราะมันเป็นรุ่นใหม่กว่า โครงเหล็กจะต่างกัน มันเบากว่า ตัวนี้สร้างยาก มันหนัก
อยากซื้ออะไรใหม่ไหม ?
อยากได้ของเล่นนอกเหมือนกันครับ แต่ไม่มีงบ แม่เพิ่งสั่งสไลเดอร์มา บ้านลม ความเสี่ยงมีเยอะด้วย อย่างที่เพิ่งออกข่าว ของเล่นนอกส่วนมากเอามาจากจีน ของจีนบางทีเหล็กบาง ไม่เหมือนของที่ฝรั่งทำ ชิงช้าฝรั่งทำแพง ตัวละเป็นล้าน เขาไม่ได้ทำแบบนี้ ทรงมันจะอีกอย่างนึง ชิงช้านอกเลย 30 กว่ากระเช้า ถ้านำเข้าไทยอยู่ประมาณ 3-4 ล้าน
มีคนทำไหมในภาคเหนือ ?
ยังไม่มี มันแพงด้วย เดี๋ยวนี้หากินยาก อย่างเรื่องความสูง เดี๋ยวนี้เทศบาลเขาเข้มงวด ต้องขอใบวิศวะฯ ของเล่นห้ามสูงเกินสามเมตร เกินสามเมตรต้องขอ ของรถไฟแบบนี้ไม่ต้อง สไลเดอร์ตัวใหญ่นี่มีที่เป่าลมนี่ต้องขอ เมื่อก่อนไม่มีเลย ยังทันอยู่ช่วงนั้น
ต้องขอใบวิศวะฯ มาประมาณกี่ปีแล้ว ?
เริ่มมาซักห้าปี ก่อนโควิดมีข่าวอยู่ข่าวนึง ที่เด็กยื่นมือออกมาตรงสลิงแล้วมันตัดนิ้ว เป็นข่าวชิงช้าสวรรค์ ของใครไม่รู้เหมือนกัน น่าจะแถวๆ ภาคกลาง หลังจากนั้นก็คือเขาให้ทำ เราต้องไปขอให้วิศวะฯ เขียนแบบให้ก่อน ก็ต้องเสียตังค์ ใบวิศวะฯ หมื่นกว่าบาท แล้วให้วิศวะฯ ของเทศบาลมาตรวจว่าตรงตามสเป็คที่เรายื่นเรื่องไปไหม ต้องทำประกันด้วย เหมือนประกันชีวิตประกันรถ ปีนึงหมื่นเจ็ด
มันคือประกันอะไร
เนื้อหามันประกันเครื่องเล่นน่ะครับ ถ้าเกิดอุบัติเหตุมา เขาจะรับประกันคนเล่น คือเราซื้อประกันให้คนเล่น
เคยมีปัญหาหรืออุบัติเหตุบ้างไหม
เคยสลิงหลุด แต่ช่วยกันเบรค ช่วยกันจับ ชิงช้าสวรรค์เวลาสลิงหลุดมันจะเหวี่ยง ก็ต้องให้คนช่วย ให้คนเกาะถ่วง คนเกาะก็ต้องเป็นคนที่เกาะเป็น ต้องเกาะให้มันหยุด
ติดตั้งยากไหม ใช้เวลาเท่าไหร่ ใช้คนกี่คน
ไม่ค่อยยาก ขั้นต่ำเลยสี่คน ใช้เวลาประมาณสี่ห้าชั่วโมง เริ่มจากปูแท่นก่อน ปูเสร็จตั้งเสา แล้วถึงจะขึ้นเพลา เมื่อก่อนต้องตั้งรอกเชือก เดี๋ยวนี้ใช้รถเครน
เครนของใคร ต้องเช่าเขาหรือซื้อเอง ?
ต้องซื้อเอง เหมือนรถยกของอะไรแบบนั้น เพิ่งจะมาเปลี่ยนใช้เครนได้สองสามปี เมื่อก่อนตั้งเสาขึ้นไปใช้รอกใช้คนดึง เสาอย่างนี้ใช้คนดันอย่างน้อยสี่ห้าคน สมัยก่อนยังมีลูกน้องแม่ ตอนนี้เขาไม่ไหวกันแล้ว
ลูกน้องมีอยู่กี่คน ค่าแรงคิดยังไง
2-3 คนครับ จ่ายเป็นรายวัน กินอยู่ด้วยกัน แล้วแต่หน้างานด้วย ถ้าคนเยอะก็ให้เขาเยอะ ถ้าคนน้อยก็ขั้นต่ำสามร้อย ตอนนี้คือทำกับครอบครัว เด็กมันมีปัญหาด้วย เขามาต่างจังหวัดไม่ค่อยได้
ราคาค่าตั๋วเท่าไหร่ต่อการขึ้นกระเช้าหนึ่งครั้ง ?
คนละสี่สิบบาท เมื่อก่อนผมทำสามสิบบาทช่วงก่อนโควิด เพิ่งจะมาขึ้นราคาช่วงหลังๆ อย่างตัวนี้มันใช้เครื่อง เราต้องซื้อน้ำมันเติม มีอีกตัวเป็นมอเตอร์ ก็เปลืองไฟอีก ต่อไฟจากมิเตอร์มันแพงกว่า ไฟที่บ้านหน่วยละแปดบาท อันนี้เขาเก็บหน่วยละสิบห้า เราใช้ไฟเยอะมันก็ตามนั้น ตัวนี้คือของแม่ มันเป็นเครื่องแบบนี้มาก่อนอยู่แล้ว วงมันใหญ่ด้วย มอเตอร์เอาไม่ไหว ไม่งั้นก็ต้องใช้มอเตอร์แบบสามแรงไปเลย ลูกใหญ่ๆ ก็กินไฟ แบบเติมน้ำมันนี่สามร้อยอยู่ได้สี่วัน พอไหวอยู่
เลือกยังไงว่าจะไปงานที่ไหน รับงานที่ไหน ?
ส่วนมากจะคุยกันในกลุ่ม แบ่งๆ กันไป บางทีเรามาลงตรงนี้ ที่อื่นเราไม่ได้ไป ก็ให้คนอื่นไปลงแทน เรียกๆ กันในกลุ่ม กระจายๆ กัน
ในภาคเหนือมีคนทำอยู่ประมาณกี่เจ้า
ห้าหกเจ้า เฉพาะโซนเหนือนะ
งานที่ จ.น่านรอบนี้มากี่วัน
งานมีสิบวัน ผมมาก่อนหน้าสองวัน เผื่อวันเก็บอีกสองวัน รวมๆ ก็ประมาณครึ่งเดือน หลังจากนี้มีไปเชียงใหม่ งานลอยกระทง แล้วก็มีรับงานเหมาไว้ งานเหมาวันเดียว
งานเหมาคิดราคายังไง
ถ้ารุ่นนี้จะสองหมื่นต่อวัน รายได้ก็คือแล้วแต่เขาเลยว่าเขาจะเอาไปทำอะไร ส่วนมากเป็นโรงงาน เขาเหมาไปให้พนักงานเล่น เป็นแนวนั้น หรือวันเด็ก เหมาไปให้เด็กเล่น
เดินสายไปจังหวัดไหนบ้าง ?
ผมจะวิ่งเชียงใหม่ เชียงราย ลำพูน ลำปาง น่าน อุตรดิตถ์ วิ่งโซนภาคเหนือ เพราะภาคอื่นเขามีอยู่แล้ว
วิ่งทุกงานเลยใช่มั้ยในภาคเหนือ ?
ไปทุกงานแหละครับ ช่วงเทศกาล ช่วงหน้าหนาว ตั้งแต่ลอยกระทงยาวไปยันสงกรานต์ พอหลังสงกรานต์ก็จะเข้าหน้าฝนละ ไม่ค่อยมีงาน มีวิ่งก๊อกๆ แก๊กๆ งานวัดบ้างงานเขาจัดเองบ้าง ก็ไปลง สรุปคือเดินทางตลอด ไม่ค่อยได้อยู่บ้าน
ไปมาหลายจังหวัด ประทับใจจังหวัดไหนเป็นพิเศษ ?
ไม่มีน่ะครับ มันมีแต่ที่ซ้ำๆ อยู่แต่ภาคเหนือ โดยมากจะวิ่งประจำ ฟิกซ์ไว้แล้วว่าปีนี้ไปไหนบ้าง ก็จะวนๆ อยู่แบบนี้ทุกปี
อุปสรรคมีอะไรบ้างในการทำงาน ?
ปัญหาคือเหนื่อย อย่างเดียวเลย เวลานอนไม่ค่อยมี บางทีมันเหนื่อยมันล้า ร่างกายไม่ค่อยไหว บางทีสร้างไป เจอฝน ก็ต้องทำ สร้างวันนี้พรุ่งนี้ต้องเปิดแล้ว ก็ต้องสร้างให้เสร็จ สร้างตากฝนบ้างบางที ก็มีไม่สบาย บางทีไปลงอย่างงานวัด ไม่ได้เงินก็มี
ไม่ได้เงินก็ต้องไป ?
ก็มันไม่มีงานน่ะพี่ ช่วงโควิดแรกๆ ออกมาไม่มีงานใหญ่ เป็นงานวัด เราก็ต้องไป ไม่ได้ตังค์ก็มี ขาดทุนก็มี ถามว่าถ้านอนอยู่เฉยๆ เราจะเอาอะไรกินล่ะ ใช่มั้ยครับ มันก็ต้องไป อย่างน้อยไปเสี่ยงดวง ได้ไม่ได้ไม่รู้ล่ะ เราเสี่ยงดวงไปก่อน
หลังจากโควิดมาเป็นไงบ้าง
ก็พออยู่ได้ครับ แต่ไม่ถึงกับดีเหมือนเมื่อก่อน ดีคือจากปกติสมมุติวันละหมื่นกว่าบาท เดี๋ยวนี้ก็เหลือหกพันบ้าง สี่ห้าพันบ้าง ต่างจากเมื่อก่อน ขั้นต่ำมันต่างกันเยอะเลย
ส่งผลยังไง ?
การใช้จ่าย อย่างแม่เป็นหนี้ ซื้อที่ ซื้อบ้าน ผ่อนรถ บางทีก็ต้องกู้ข้างนอกมาจ่าย ช่วงโควิดนี่กู้อย่างเดียวเลย ส่งอยู่ 4-5 ปี รถหมดแล้วก็ต้องเอารถไปเข้าใหม่
ช่วงนั้นหาเงินยังไง
ไม่ได้ไปไหนเลย เขาไม่ให้จัดงาน ตอนนั้นแฟนก็ทำของกินไปขายตามตลาดบ้าง ก็ยังมีพอให้กิน
กลับมาออกงานอีกมันเป็นยังไง ?
ช่วงแรกๆ คนก็ยังกลัวอยู่ ไม่กล้าออกมาเที่ยว บางงานไม่ค่อยมีคน ลงไปหลายๆ อย่างได้มาไม่ถึงสี่พัน ก็คือขาดทุน เราต้องเอาตรงอื่นมาจ่ายก่อน
เครื่องเล่นอะไรทำรายได้เยอะที่สุด เท่าที่ทำมา ?
น่าจะเป็นสไลเดอร์ บ้านลม มันไวกว่า เอาเด็กเข้าทีได้เยอะ จำนวนเด็กเยอะ กำหนดเวลาได้ สไลเดอร์กำหนดเวลาแค่สิบนาที ต่อรอบ ชิงช้านี่กำหนดไม่ค่อยได้ สไลเดอร์จะไวกว่า สร้างง่ายด้วย เก็บก็ง่าย อย่างชิงช้ามันใช้เวลา สไลเดอร์นี่ไม่ถึงสองชั่วโมง เก็บเสร็จแล้ว ชิงช้านี่กว่าจะรื้อ ปิดงานสี่ห้าทุ่ม รื้อเสร็จอีกทีตีสี่ตีห้า เมื่อก่อนนี่รื้อเสร็จทีเช้าบ้าง หกโมงเจ็ดโมง เสร็จก็นอน พักผ่อน เย็นก็ออกเดินทาง บางทีมีงานต่อก็ไปต่อ ไม่มีก็เข้าบ้าน ถ้าเป็นเข้าบ้านจะไม่รีบ อาจจะนอนพักอีกซักวันสองวัน แต่ถ้ามีงานต่อ นอน เย็นออกเลย ไปถึงก็นอน เช้ามาก็สร้าง ติดตั้งเลย ที่เชียงใหม่ เคยโดนก็คือรื้อไม่เกินสามชั่วโมงต้องเดินทางต่อ ไปงานเหมาเสร็จต้องไปต่ออีกงาน แต่แถวเชียงใหม่ผมพอเรียกเด็กมาช่วยได้ ไม่มีปัญหา ก็คือรื้อเสร็จตอนกลางคืน ก็ไปสร้างต่อเลยยันเช้า
เอาเวลาที่ไหนนอน
บางทีไม่ได้นอนยันเช้าเลย สิบโมงถึงได้นอน บางทีได้นอนแป๊บๆ ตกเย็นต้องเปิดอีกแล้ว
ช่วงที่งานไม่ยุ่งทำอะไร
ก็ไม่ได้ทำอะไร อยู่บ้าน บางทีก็หางานปักหลัก อย่างไม่มีงานเลยก็ปักหลัก จัดงานขึ้นมาเอง แถวเชียงใหม่บ้าง แถวลำปางบ้าง
จัดงานเองคือยังไง ?
เหมือนตลาดนัดน่ะครับ ไปจัดที่ละสิบวันอะไรแบบนี้ เราไปหาลงเอาเอง ส่วนมากแถวเชียงใหม่ก็จะเป็นตลาดนัด 3-4 วัน มันก็มีตลอดปี
กลุ่มลูกค้าที่มาขึ้นเป็นใคร อายุประมาณไหน
ส่วนมากจะเป็นวัยรุ่น ไม่ก็เป็นแนวครอบครัว มีลูกมาด้วย พาลูกมาขึ้น
จับเวลาไหมต่อครั้ง ?
ถ้าคนเยอะ ผมจะให้ประมาณสิบรอบ แต่ถ้าคนน้อยผมก็ปล่อยเขานั่งไปเรื่อยๆ เหมือนเป็นหน้าม้าให้ไปในตัวด้วย ไม่ได้ฟิกซ์ว่ากี่นาทีๆ บางคนเขาชอบเราก็ปล่อย บางคนไม่ไหวเวียนหัว ขอลง ยิ่งเจอคนเมานะ นั่งแป๊บเดียวขอลง เขาอยากอ้วก
เจอบ่อยมั้ยคนเมาขึ้นกระเช้า
บ่อยครับ คนเมาขึ้นโดยมากจะเจองานฤดูหนาว เชียงใหม่ งานลอยกระทง ช่วงหน้าเทศกาลคนเมามาเล่น เคยไปลงอยู่รอบนึงเป็นงานเหมา เขาเหมาไปร้านเหล้า เราก็เอะใจอยู่ว่า ไปร้านเหล้าจะให้สวนสนุกไปลง… คือเขาไปจัดธีมงานวัด คือเมาด้วยแต่ก็อยากเล่นด้วย ขึ้นไปซักสามรอบบอกไม่ไหวแล้ว พอลงมานี่เดินไม่ตรงเลย
ยังไม่มีอ้วกบนกระเช้า ?
ยังครับ ยังทัน จอดก่อน โดยมากถ้าไม่ไหวเขาจะบอกก่อน ตะโกนบอก
มีเทคนิคการขายมั้ย ต้องเรียกลูกค้ายังไงเวลาออกงาน
ไม่ค่อยได้เรียกลูกค้าเลยครับ ส่วนมากลูกค้าจะเดินเข้ามา ปกติมีคนเล่นทุกวัน อยู่ที่ว่าจะน้อยหรือจะเยอะ แต่มีคนเล่นตลอด
วันที่ฝนตกล่ะ ?
ฝนตกไม่ค่อยมีลูกค้า ก็ไม่ได้เปิด ต้องรอฝนหยุดค่อยเปิดต่อ ถ้าหนักเลยก็ไม่ได้เปิด ก็ต้องฟรีไปเลยวันนึง ความเสี่ยงเยอะครับ บางทีไปเจองานฝนตกจนน้ำท่วมก็มี ที่นี่ก็เคย ตกจนท่วม ไม่ได้เปิดก็มี
มีขึ้นไปนั่งเองบ้างไหม
นั่งครับ เหมือนบางทีน้ำหนักมันไม่เท่ากัน กระเช้าข้างบนสองอัน ข้างล่างอันเดียวใส่เด็ก ก็ต้องไปนั่งถ่วงน้ำหนัก มันต้องบาลานซ์ ไม่งั้นขึ้นไม่ได้ หรือมันลงไวไป น้ำหนักไม่เท่ากัน
แบบที่ขึ้นไปนั่งเองโดยไม่เกี่ยวกับงานล่ะ ?
ก็มีบ้างครับ เหมือนมันสบาย โล่งหัว อยู่บนที่สูงๆ มองไปไกลๆ มันโล่ง มันกว้าง
ทำไมถึงยังทำอาชีพนี้
มันเป็นอาชีพพ่ออาชีพแม่น่ะครับ ทิ้งเขาไม่ได้ ถ้าเราทิ้ง เขาก็ไม่รู้จะไปทำอะไร ถ้าเราไม่ทำต่อ ก็ปล่อยทิ้งไป ไม่มีใครทำแล้ว
ความสุขในงานของคุณคืออะไร ?
ได้สร้างรอยยิ้มให้เด็กๆ บางทีเด็กบางคนพ่อแม่ไม่ให้ขึ้น พอได้ขึ้นไปเด็กก็ยิ้มเล่นของเขาไป เด็กบางคน พ่อแม่ไม่ให้ขึ้น ก็มีร้องไห้เหมือนกันนะพี่
มีความคิดอยากจะไปทำอาชีพอื่นไหม
ไม่มีครับ ทำไปเรื่อยๆ หากินกับมันมาตั้งแต่เด็ก เรามาทางนี้แล้ว จะไปหางานประจำทำก็คงไม่ได้แล้ว ถ้าได้ก็คงไม่ใช่ทางสายเรา อย่างผมจบช่างยนต์มา เมื่อก่อนฝึกงานอยู่ศูนย์ อยู่อู่ซ่อมรถ ถ้าให้กลับไปตอนนี้เขาคงไม่รับแล้ว เราก็ลืมไปแล้ว เรียนมาไม่ได้ใช้ หรือไปทำงานประจำเหมือนมันไม่เห็นเงิน สมมุติเงินเดือนสามหมื่น แต่แบบนี้วันนึงเราก็ได้แล้ว ยังไม่ได้หักค่าใช้จ่ายนะ เราก็ได้ละ คือเงินมันไวกว่า ค่าใช้จ่ายอาจจะเยอะจริง แต่เราหาภายในงานเดียวได้
ข้อดีของอาชีพนี้คืออะไร
เป็นธุรกิจตัวเองครับ อย่างน้อยก็ไม่ได้น้อยหน้าคนอื่นเขา คนอื่นมีอะไรเราก็มีได้ อยู่ที่ว่าเราอยากทำ ถ้าขยันหน่อยเราก็ได้ ขยันรับงาน งานต่องาน อย่างงานเหมาเรารับหมดแถวภาคเหนือ
คิดว่าจะทำอาชีพนี้ไปอีกนานขนาดไหน
ก็คงทำจนกว่าจะไม่ไหว… อีกหน่อยก็คงต้องหาลูกน้อง ถ้าไม่ไหวจริงๆ อย่างพ่อผมหรือพี่เขย พี่เขยอายุสี่สิบแล้ว เริ่มไม่ไหว แกก็หาลูกน้อง ก็คอยนั่งเก็บเงินไป อาจจะเป็นแนวนั้น
ส่งต่ออาชีพเป็นมรดกให้ลูกเลยไหม ?
น่าจะ แต่ต้องถามลูกอีกทีว่าเขาจะเอาไหม ถ้าใจเขาไม่เอาทางนี้เราก็ต้องปล่อย ถ้าเขาไม่เอาก็จำเป็นต้องขาย
ต้องเดินทางตลอด มีคิดถึงบ้านบ้างไหม ?
ก็มีบ้าง แต่ถ้าถามว่าให้อยู่บ้านเลยมันก็เบื่อ มันไม่ได้ทำอะไร อยู่บ้านเฉยๆ กินๆ นอนๆ คนเคยทำงานตลอด ให้ไปนอนอยู่เฉยๆ ก็ไม่ไหว.
เรื่องและภาพ กัญชญา อิสรวิถี
