เบ้าหลอม

สูดอากาศหนาว
บนอานมอเตอร์ไซค์บุโรทั่งควบทะยาน
ระบบภาพลวงตา
สิงสู่ทั้งที่รู้สึกผิดบาป
แผงโครงสร้างหลอกๆ
การเติบโตลวงๆ
วิทยาการพิกลพิการ
เบ้าหลอมเก่าๆ
สร้างรูปปั้นเหมือนที่ปั้นซ้ำมาเป็นศตวรรษ
ส่งต่อสู่โลกใหม่
รถบุโรทั่งดูใหม่ขึ้นมาทันตา

สูดอากาศใหม่ ในโครงสร้างเก่า
เปลี่ยนตัวเองเป็นเชื้อไวรัส
แพร่กระจายความแปลกต่าง
กาลเวลาเป็นของผู้มาทีหลัง
ผู้มาก่อนกาล
ผู้ตระหนักรู้ ผู้ค้นหา
สรรพสิ่งที่ผุกร่อนย่อมล่มสลาย
โดมิโนหินโบราณล้มระเนน
ภาพลวงตาจะค่อยๆ หายไป
เหลือเพียงความจริงเที่ยงแท้

บนอานรถบุโรทั่ง
พุ่งทะยานออกจากเมทริกซ์
พรุ่งนี้การมีอยู่ของเราอาจถูกลบลืมไป
ไม่มีการจารึก
ไม่ถูกเอ่ยถึง
แม้แต่บทกวีนี้ก็อาจจะไหม้มลายไป
ทว่าบางสิ่ง
เพิ่งออกเดินทาง

บทกวีโดย สันติภาพ วัฒนะ